Yerevan: Kond

Na een dagje acclimatiseren en nog een nachtje goed slapen hebben we weer volop energie om naar de wijk Kond te gaan. Volgens de Lonely Planet het enige overblijfsel van de oude stad. Eindelijk zien we de majestueuze besneeuwde bergtop van de Ararat uit het niets oprijzen. Tussen tufstenen flats door dalen we af naar een verstilde wereld van verwaarloosde laagbouw met verroeste golfplaten daken: Kond. Oude vrouwtjes dralen om ons heen omdat ze zich afvragen wat wij hier te zoeken hebben. Eigenlijk is het genant dat we hier foto's maken.....Aan de randen reiken grijpgrage hijskranen al naar dit buurtje. Via een poort in een soort huurkazerne staan we opeens weer in een lawaaiige straat. Vlakbij ons volgende doel: het huismuseum van de filmregisseur Sergei ParAdjanov .We hadden nog nooit van de beste man gehoord maar omdat hij exemplarisch is voor een kunstenaar die problemen heeft met de Sovjet-autoriteiten gaan we erheen. Zijn stijl loopt uit de pas met het Sociaal Realisme.  Het hangt er vol met collages, zowel in het platte vlak als 3 D. Voornamelijk opzetjes voor scènes uit zijn films ( o.a De kleur van granaatappels). Alles wat maar voorhanden was heeft hij gebruikt. 

Ik kan de tekeningen die hij van zijn celgenoten heeft gemaakt wel waarderen. (Hij heeft 4 jaar gevangen gezeten in werkkampen).De rest vind ik niet boeiend. ‘ s Avonds kijken we naar een trailer een van zijn films. Bizarre beelden. Net als zijn composities in het museum.