Het Genocidemuseum en monument in Yerevan

We bezoeken natuurlijk het Genocidemuseum en het monument op ons derde dagje in Yerevan. Eerst een stuk met de metro. Bij het loket kun je oranje plastic muntjes kopen die lijken op de fiches voor botsautootjes. Heel aandoenlijk. Bij ieder metroloket zijn de fiches weer anders gerangschikt, al naar gelang de creativiteit van de lokettistes (zijn altijd vrouwen). Dan nog een ritje met een taxi.

Het museum ligt bovenop de top van één van de vele bergen in Yerevan. Het is een waardig, ingetogen gebouw voor het herdenken van de  vele slachtoffers ( ruim een miljoen). Daniël Libeskind had het niet beter kunnen doen vindt Patrick. Het is zonder opsmuk opgetrokken uit grijs graniet, grotendeels weggevallen in de berg. Bij het monument, een spitse obelisk, brandt het eeuwige vuur.

In het museum wordt de geschiedenis van de loop der eeuwen goed weergegeven middels tekst en foto’s. Het is teveel om allemaal in ons op te nemen maar we doen ons best om het te lezen. Het goedgeschoolde, in wetenschap, bankierswereld en kunsten uitblinkende Armeense volk wordt binnen het Ottomaanse Rijk steeds verder gemarginaliseerd, er vinden pogroms en slachtpartijen plaats totdat de zogenaamde Jonge Turken het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog aangrijpen om voorgoed af te rekenen met de christelijke Armenen. We zien duidelijke paralellen  met het Joodse volk en die worden in de tentoonstelling ook gesuggereerd. De Turken ontkennen tot vandaag de dag dat er sprake was van een centraal geleide volkerenmoord. Zij spreken liever over de Armeense kwestie.

Later wandelen we langs de trappen naar beneden. We komen langs een Zil-vrachtwagen die out of order in de berm staat. Hier moet natuurlijk weer een dashbordklepje uit gesloopt worden om later, in Nederland , een geinig kastje van te maken. Het is exemplaar nummer 2 en nog geen 5 stappen verder vinden we nummer 3. Hoe gaan we dit in godsnaam mee naar huis krijgen? Bij toeval ontdekken we ook nog een rommelmarkt zoals we die graag zien onder de uitkragende overkapping van een voetbalstadion. De grasmat is overigens totaal verdord. In de ochtend hebben we namelijk een markt bezocht waarvan de Lonelyplanet beweert dat hij zeer de moeite waard is (de Vernissagemarkt), maar dat vinden wij helemaal niet. Er wordt curiosa verkocht van de allerergste soort. Heel veel schilderijen van de Ararat bijvoorbeeld of gekleide granaatappels in soorten en maten.

Op t leuke rommelmarktje kopen we onder andere een vintagelamp. Nog meer te verstouwen....en een tangetje om de lamp vakkundig uit elkaar te halen opdat ie te vervoeren is..... 

Laat in de middag gaan we naar een autoverhuurbedrijf.