Weer thuis

We zijn terug in de Riouwstraat. Zonder bagage weliswaar. Dat is in Moskou achtergebleven. Gisteravond op Schiphol nog een tijdje mee in de weer geweest. Het is hier maar koud en nat. Een fikse omschakeling kun je wel zeggen. Toch is het prima om weer thuis te zijn. Een maand eerder. We waren van plan alleen Georgië uitgebreid te verkennen maar het zijn alledrie de Kaukasische landen geworden. Het continue regelen van accomodatie, vervoer van a naar b en uitvogelen van de bestemmingen is best vermoeiend. Het liefst hadden we plekken gevonden waar we minstens een week konden blijven maar die waren er niet. Na 2 of 3 dagen hadden we het gezien. Met name de berggebieden die prachtig zijn, waren niet langer aan ons besteed. Wel als je ’ hikes’  doet. Met een rugzak de bergen in van hut naar hut. Maar daar waren wij niet op ingericht. Ook conditioneel was dat teveel gevraagd. De afhankelijkheid van toeristenbureaus en hun vervoer vinden wij vervelend. Het gevolg is dan dat je je boeltje weer oppakt om op eigen gelegenheid naar elders te gaan. Het wordt een modus. Een soort ritme waar je in komt hoewel je eigenlijk zin hebt in een huisje waar je een tijdje kan ‘ wonen’. Even niet uit je koffer leven. We zijn er wel keien in geworden om continue te verkassen en ieder adresje snel eigen en operabel te maken. Altijd kaarsen bij ons en 2 kleine lampen die we in stopcontacten konden steken zodat het ongezellige felle ledlicht uit kon. Een tasje met allerlei kruiden voor het bereiden van onze maaltijden en kookgereedschap wat we gaandeweg hebben aangeschaft. Was er ergens een wasmachine dan deden we de was zodat alles weer schoon de koffer in kon. We schroomden uiteindelijk niet meer om in pensions en hotels te vragen of we onze eigen koffie mochten zetten. Uit eten gaan of je eigen maaltje bij elkaar sprokkelen viel niet mee. De menukaart was Abacadabra .Vlees kopen was een hele toer. De halve koeien die buiten hangen joegen  schrik aan. Toch stapten we dapper bij een slager binnen en keken of hij een gehaktmolen had. Met een bijl werd er dan een stuk afgehakt wat dan vervolgens in de molen verdween. Effe wennen. Dit gold ook voor kip. Je was blij als je ergens filet vond. Ik denk dat het nog even duurt voordat we het afgeleerd zijn om alles wat we zeggen te ondersteunen met gebaren. We hebben alles voor elkaar gekregen met handen en voeten, een hele kunst. De gewoonste zaken zijn ingewikkeld wanneer je de taal niet spreekt. Twee maanden is genoeg geweest. Turkmenistan en Oezbekistan zijn landen die we nog hadden kunnen bezoeken. Liever bewaren we deze voor een andere keer.En we beloven dat er dan wederom een reisblog zal zijn!