Naar Yeghegnadzor om de brug te zien

De Lonely Planet vermeldt een brug van de architect Momik op wandelafstand van Yeghegnadzor. We gaan er welgemoed op af. We komen uit bij de rivier maar daar is geen brug te bekennen. Wel een idyllisch huisje met sporen van bewoning. We zouden het best een poosje willen huren. Maar waar is die brug nou toch ?  Op Maps Me zie ik dat nog een pad de rivier kruist. Inderdaad zien we vanuit een ander perspectief de brug liggen. Het blijkt een parel te zijn van Vardpet Momik. Een smal, hoog, puntig toelopend bouwwerk in ruwweg dezelfde vorm als zijn buitentrap in Noravank. Deze brug was ooit een belangrijke schakel in de Zijderoute. Het riviertje dat hij overspant is kraakhelder. We zijn er volkomen alleen, geen touroperator, geen hond. Op de terugweg zien we de bewegwijzering, alleen vanuit deze richting waarneembaar op rotsblokken geschilderd. 

We hebben de Lada Niva helaas maar 4 dagen gehuurd. Er is te weinig tijd om Nagorno Kharabach in te gaan of om rond te neuzen bij de mysterieuze Azerbaidchaanse exclaves in Armenië. Er schijnen bij de grenzen scherpschutters actief te zijn. Ook liggen er nog landmijnen in de grensstrook. We gaan dus terug via de vertrouwde Selim-pas en bezoeken enkele verlaten vakantie-accomodaties aan het Sevan-meer. We zijn op zoek naar een huisje dat we voor langere tijd kunnen huren, want het meer is geweldig.  We zouden het dolgraag bezeilen. Gek genoeg zien we geen enkele zeilboot. Dat is een luxe tijdverdrijf. Er zijn wel vissersboten. Hun vis wordt in kraampjes langs de weg met haast dwingende gebaren aangeboden. Aan het eind van de middag  bezoeken we de begraafplaats Noratus, bekend vanwege de vele zogenaamde Khachkars. Dat zijn rechtopstaande, gebeeldhouwde grafstenen. Als er ergens een begraafplaats is, ligt er meestal een autokerkhof pal naast, alsof dat van dezelfde orde is. De kruisstenen van roserood tufsteen uit de 3e tot en met 13e eeuw gloeien in de namiddagzon. Er arriveert een touringcar en we horen een Amerikaanse toerist informeren hoe laat het diner gepland staat. Ook wij moeten kwartier gaan maken en komen uiteindelijk terecht in het Motel met de Wolf. Op de poort staat namelijk een wolf afgebeeld en in een veel te klein hok op de binnenplaats zit daadwerkelijk een wolf in zijn eigen ontlasting. We hebben geen keuze.  De baas van de wolf mag dan een dierenbeul zijn maar hij kan wel heerlijke Sevan-forel grillen, een zalm-achtige soort.