Ushguli Svanetië.

Ushguli is een onwijs mooi dorp, ligt 700 meter hoger dan het mondaine Mestia en beweert de hoogste permanent bewoonde nederzetting ter wereld te zijn. Het ligt in een grote vallei omgeven door vlakten waar vee op graast . Het heeft uiteraard de kenmerkende wachttorens tussen de leukste huisjes en een kerkje. Dat mag natuurlijk niet ontbreken, het liefst op een onbereikbare plaats. Er is hier ook een schitterende berg met eeuwige sneeuw waar flarden wolken omheen zweven . We hebben mazzel met het heldere weer zodat alle kleuren eruit knallen. De bergen veranderen om de minuut. Talloze schakeringen van groen en bruin. Het is aanzienlijk rustiger dan Mestia. Zeker wanneer je weggaat van de plek waar iedereen gedropt wordt. Eerst drinken we wat om te acclimatiseren en rustig om ons heen te koekeloeren.  Het meisje achter de bar speelt een rol in de  film die overal in Svanetië wordt aangeprezen met als titel: Dédé. De poster was ons in Mestia al opgevallen en treffen we hier overal aan. Logisch wanneer een van de actrices hier woont en de film speelt zich in dit gebied afspeelt.

Ze zegt ons dat we om 14.00 uur kunnen kijken in het plaatselijke bioscoopje!

We zijn helemaal in ons nopjes. Eerst Ushguli verkennen. De landrover wacht 5 uur lang op ons. Zeeēn van tijd. Maar daar vergissen wij ons in. Het is hier zo fotogeniek. We vergapen ons overal aan. Daarbij koesteren we ons in het zonnetje. De film lokt maar het is absurd om naar een film te gaan kijken terwijl de mooiste film zich buiten afspeelt! 

Opeens sjokt er een groep van rond de 40 man door ons beeld, onder aanvoering van een gids.  Russen kennelijk want aardig wat vrouwen in glittertruien. Ze vormen onbedoeld een enorme belasting voor dit gehucht. We berekenen dat ze in zeker 7 Delica’s (een minivan met meerprijs) hierheen vervoerd zijn. We zien ook in Ushguli aardig wat guesthouses, veelal met rood plastic tuinmeubilair.  Met de uitbater van guesthouse Riho raken we aan de praat in een mengsel van vier talen. Als Nederlander heb je een streepje voor bij de Georgiërs omdat hun ex-president Saakasvili het met onze Sandra Roelofs doet en bij ons politiek asiel heeft gekregen.  Afijn, deze Svaneet was opvallend vriendelijk. Paustovskij schrijft in ‘Sprong naar het Zuiden’ dat hij en zijn metgezellen meteen beroofd werden toen ze Svanetië binnengingen. Dat was wel rond 1920, maar toch...

Aan het eind van de dag komen we terug in Mestia. Moe maar voldaan.