Rize en nu de berghut

Gister met een stadsbus aangekomen in Rize.

(Helaas vergeten dit stadje in de route van dit blog op te nemen....)

Vanaf Trabzon is het een uur rijden, zo’n 70 kilometer verderop langs de kust. Het busstation ligt aan zee.

Hier gaan we lekker op een bankje wachten tot het tijd is om te vertrekken.

De tocht is wat wij ons ervan voorstelden, veel hotels in aanbouw, garagebedrijven en autodealers. Weinig aantrekkelijk. Toch genieten we van de tocht. Lekker onderweg naar een andere bestemming. 

In de berm staat een politieauto. Ik kijk ernaar en zie dan pas dat de auto van triplex gemaakt is!

Verderop langs de kustweg zien we er nog meer. Het is klaarblijkelijk de manier om automobilisten qua snelheid in toom te houden. Worden ze af en toe verplaatst voor het gewenste effect?

Rize is Trabzon in het klein. Heel overzichtelijk. We hoopten hier lekker in de zee te kunnen badderen maar dat zat er niet in.

De zee is van geen kanten te bereiken. Nergens een strandje te zien.

De enige optie is om aan de boulevard neer te strijken op een plastic stoeltje en uit te kijken over het water. De menukaart biedt weinig anders dan waar dan ook en de Turkse koffie is niet aan ons besteed . We drinken dan ook veel thee, water en Ayran, een soort karnemelk. Heel goed voor de dorst.

We hebben van te voren geen overnachting geboekt. We vertrouwen erop dat we wel wat zullen vinden. We komen terecht in een simpel hotelletje , Efes geheten. Het personeel spreekt geen woord Engels. 

Vanuit mijn ooghoeken heb ik al gezien dat ze in het keukentje naast de incheckbalie ,een gasfornuisje hebben waar we onze eigen koffie op zouden kunnen zetten. Hier durven we dat wel te vragen. 

Onze kamer is piepklein maar heeft wel een balkonnetje zodat we de deur open kunnen zetten. De stopcontacten zien er gevaarlijk uit, doorgebrand. Uit het plafond en boven de spiegel in het badkamertje komt bedrading, niet voorzien van een lamp. Als je wil douchen is alles zeiknat, ook de wc bril en het toiletpapier.

Boven ons bedje hangt een schilderij om gaten in de muur te verbergen. Het is een grappige afbeelding van een Oosterse man omringd door landschildpadden die sla eten.  Dit maakt veel goed!

Het weer is ondertussen omgeslagen. Vanuit Trabzon zagen we de donkere wolken al boven de bergtoppen hangen.

Het onweert enorm. Lichtflitsen verlichten de straat waar gigantische vlaggen met het hoofd van Erdogan erop, wapperen. De regen klettert naar beneden.  Binnen een mum van tijd ziet Rize er heel anders uit. Winkeliers hebben hun waren snel naar binnen gehaald en de luiken laten zakken.

Wij zitten in de lounge. Patrick probeert op zijn telefoon via Airbnb een nieuw logeeradres te boeken. Bijna tot razernij gedreven, lukt het uiteindelijk om een berghut te reserveren.