Het Nationale Park Kolkheti

Het studentikoze appartementje blijkt enorm gehorig. De bovenbuurman kijkt tv en als we de Georgische taal machtig zouden zijn konden we alles woordelijk volgen. Even later horen we hem piesen en doortrekken. De honden blaffen tegen elkaar op en iemand lost een schot hagel. Even is het stil. Iemand start zijn auto op de binnenplaats en laat de motor herhaaldelijk loeien. Vandaag gaan we het Paliastomi-meer bekijken. We hoeven de weg maar over te steken om in het beschermd natuurgebied te komen. We lopen langs de oevers van het enorme meer richting Poti. We stuiten op een berg afval van het verderop gelegen ziekenhuis: injectiespuiten, mondkapjes, operatieschorten, spuugbakjes en wat dies meer zij. In het bezoekerscentrum van het Nationale Park Kolkheti kun je lezen dat de Georgiërs al eeuwen lang zorg dragen voor hun natuurgebieden.   De sleepvoetige runderen baden pootje in het meer. We gaan weer naar de weg om een marsjrutka te nemen. Op een plein van asfalt is een rotonde getekend en het verkeer rijdt er keurig omheen. Poti is een stad zonder ziel. Ruim opgezette straten in schaakbordpatroon. De hijskranen wenken ons in de verte. Volgens Maps Me kun je in Poti de veerboot naar 2 Bulgaarse en 1 Oekraïense bestemming nemen maar we hebben de indruk dat de stad ook deze diensten aan Batumi heeft moeten afstaan. Via een loopbrug dringen we door in het hart van de haven waar een zwaarbeladen containerschip afgemeerd ligt. Plotseling komen er grote rookpluimen uit de schoorsteen en verschijnen er mannetjes op voor- en achterplecht. We willen wel eens zien hoe zo’n kolos zee kiest en wachten geduldig af. Millimeter voor millimeter, nauwelijks waarneembaar, komt het schip los van de kade, geflankeerd door behulpzame sleepbootjes. Achter een hek is zelfs een heuse zeilclub gevestigd. Een hele muur met gebeeldhouwde nautische taferelen geeft dat ook aan. Er liggen 2 zeiljachten op de wal die Patrick helaas niet mag bekijken van de bewaker. In het havenrestaurant worden we afgezet door een verdacht vriendelijke serveerster. We weten inmiddels wel wat een kippensoepje met onhanteerbaar grote brokken vlees mag kosten. De boulevard  lonkt. Het zijn in Poti voornamelijk koeien die flaneren over het ruw betonnen plaveisel.