Bakoe Bling

Zoals wij gewoon zijn te doen exploreren wij de stad op dag één zonder vooropgesteld plan. We starten in de oude ommuurde wijk. Patrick heeft hier dus al de nodige stappen gezet  tijdens zijn solo-zoektocht naar het restaurant.  De wijk begint achter het metrostation. De entree van de metro is een kopie van de glazen piramide van het Louvre. De oude stad is tot de laatste steen toe gerestaureerd. Het ziet er gelikt uit. De Maagdentoren springt gelijk in het oog omdat hij niet rond is maar de vorm heeft van een maatbeker met handvat. Een nationaal monument. In de slingerstraatjes bulkt het van de toeristenwinkeltjes waar vooral tapijten worden aangeboden. Vanuit mijn ooghoek zie ik prachtige kussens. Hier betaal je echter de hoofdprijs maar ik weet nu waar ik de komende tijd jacht op wil maken. Eindelijk iets wat mijn begeerte opwekt. Behalve olie en gas , is de tapijtindustrie een grote bron van inkomsten. We willen het Haidar Aliyev Centrum zien en nemen de metro. Haidar Aliyev is alomtegenwoordig in Azerbeidzjan en wordt als een heilige vereerd. Afkomstig uit de KGB-gelederen heeft hij na de ineenstorting van de Sovjet-Unie de macht naar zich toegetrokken, vette oliecontracten afgesloten en het land door de Nagorno Karabach-oorlog met Armenië geloodst. Na twintig jaar presidentschap (telkens uiteraard met 98% van de stemmen herkozen) heeft hij de macht overgedragen aan zoon Ilham die vervolgens zijn echtgenote tot vice-president heeft benoemd. Kritische journalisten zijn hun leven niet zeker en moeten geregeld het land ontvluchten. Deze kongsi van presidenten en oliebaronnen zit dus vast in het zadel en verfraait de stad met buitenissige bouwwerken, gemanicuurde parken met protserige fonteinen en brede boulevards met kostbaar straatmeubilair. Het Haidar Aliyev Centrum is een mooi voorbeeld van deze pronk-architectuur: Vorm zonder inhoud. Het gebouw wringt zich in onmogelijke bochten en herbergt niets. Het heeft vagelijk de 8-vorm van het oneindigheidsteken.Het ligt schitterend op een heuveltop met waterpartijen en roltrappen. Beneden raast het verkeer: Veel SUV’s en af en toe een afgeladen Lada. Een splinternieuwe Lada Niva met leren bekleding is in Baku een hip hebbedingetje, een ironische verwijzing naar barre tijden. Het straatarme volk pelt zonnebloempitten op de boulevards terwijl de Kaspische Zee kalmpjes bruinig drab aanspoelt.