Trabzon Turkije

We zijn in Trabzon, Oost Turkije, aan de Zwarte zee.

Gisteravond aangekomen met een tussenlanding in Istanboel. Op de luchthaven denken we door te stromen naar de gate voor een binnenlandse vlucht naar Trabzon.

Eenmaal bij de douane wordt er driftig in onze paspoorten gebladerd. Ze zijn duidelijk op zoek naar iets.

Het visum ontbreekt  Nooit bij stil gestaan!

Terug naar het loket voor de visa door een wirwar van paadjes. Een simpel stickertje a 25 euro per stuk  wordt slordig op een willekeurige pagina geplakt. We mogen door naar de volgende ronde.

In Trabzon op het vliegveld hebben we het even te kwaad als blijkt dat onze bagage niet verschijnt op de band waar alle andere reizigers hun koffers gretig vanaf halen.

Er blijkt een speciale band te zijn voor internationale vluchten.....

Met het zweet op onze rug laten we ons naar een andere ruimte begeleiden. Behalve onze tassen tref ik ook de Turkse heren die ik tijdens de vlucht heb gesproken. Ze wonen al sinds 1967 in Nederland, in Assendelft nota bene.

Ze vinden Trabzon niet meer wat het geweest is.

Veel rijke Arabieren hebben grond gekocht en dit vol gebouwd met lelijke hotels. 

Wij laten hun info voor wat het is.

Morgen bij daglicht gaan we het zelf zien!

Eerst een nachtje slapen in een appartementje wat we thuis al geboekt hebben.

Wanneer we uit de bagagehal komen, staat daar een chauffeur met een kartonnetje in zijn hand met de tekst : Patrick Jansen.

Als kleine kinderen zo blij huppelen we naar hem toe.

Hij zal ons brengen waar we wezen moeten. Heerlijk!