Over Batoemi ( geschreven vanuit Kutaisi, ons volgende reisdoel)

Patrick leest een boek van Konstantin Paustovskij ‘De sprong naar het Zuiden’. Hierin wordt zijn reis naar o.a Batoemi beschreven. Hij schrijft over onder meer de regen en de ratten. Omdat het weken aan een stuk kan regenen noemen Franse zeelieden Batoemi het ’pissoir’  van de Zwarte Zee. Om de huizen tegen de gestage regen te beschermen zouden de gevels bekleed zijn met ijzeren platen. Toch kan de  Batoemse regen Paustovskij bekoren want hij rept over ‘het oratorium van de regenpijpen’.  Paustovskij moet zijn logement annex redactieruimte in het zeemanshuis delen met duizenden ratten. Een gouverneur  komt op het idee om de ratten in brandstof gedrenkt voedsel toe te dienen en het ongedierte vervolgens in brand te steken. Hierdoor branden enkele loodsen tot de grond toe af.

Dat het kan regenen ervaren we aan den lijve. Overal stroomt water. Het gulpt uit de regenpijpen. Je kunt maar het beste plastic slippers dragen zoals de locals. Geen last van natte sokken of schoeisel. In het appartement ruikt het naar schimmel. In de douchebak staat consequent een laag water die door de afvoer naar boven komt. Verder is er werkelijk niets op ons adresje aan te merken. Het is ruim en schoon. Op tafel ligt een zilverkleurig tafelkleed wat goed past bij de wanden en de zwart witte skai leren stoelen. Toch verwijder ik het gelijk.

We hebben een balkonnetje met zicht op het dolmusstation. Erg handig want ieder busje stopt letterlijk voor de deur. De haven is op een steenworp afstand. Goederentreinen trekken aan ons voorbij.

We gaan zodra we onze spulletjes een plekje hebben gegeven naar buiten op zoek naar een eetadresje. De lonely planet is onze gids. We lopen langs de haven maar zien verdomd weinig. Er staan enorme hijskranen. Die kunnen we onderscheiden. Verder turen we vooral naar de stoep om te voorkomen dat we onze  voeten in een plas water zetten. In een zijstraatje vinden we het restaurant. We eten een stoofpotje met rundvlees en een heerlijke salade.

De volgende ochtend ziet het er heel anders uit! De lucht is knalblauw en de zee kunnen we heel goed zien. We kunnen niet wachten om de straat op te gaan en nu eens goed te kijken hoe Batoemi is. We vinden een ijzeren brug over het goederenspoor. Hier steken we over en zijn getuigen van allerlei schouwspelen. Patrick is helemaal in zijn element en maakt filmpjes.  Een man tracht zijn kantmaaier aan de praat te krijgen maar dit gaat niet vanzelf. Hij wordt omringd door zwerfhonden welke in aantal toenemen naarmate wij er langer staan. Een trein stopt onder ons. In de stuurhut is een man allerlei vage handelingen aan het verrichten. Hij heeft contact met iemand die naast de trein staat en allerlei commando’s roept waarop de trein nu eens vooruit dan weer achteruit gaat. Hijskranen zwaaien vrachten van hot naar her. De man uit het seinwachtershuisje komt naar buiten. Hij vraagt zich vast af wat wij daar toch de hele tijd aan het doen zijn. Tijd om door te lopen.

We komen op de markt. Een feest van herkenning. Het is precies zoals we het kennen van Odessa. Veel witte kazen, bergen meel, stapels vis, groente en fruit in een prachtige hoge hal met ramen. De afdeling met verse kruiden is fenomenaal. De geur van ondermeer bieslook, dille, peterselie en munt is overweldigend. Nog nooit heb ik dit zo sterk geroken! Aan de muren afbeeldingen van wat er zoal verkocht wordt nog  uit het  sovjet tijdperk. Achter iedere kraam vooral oudere dametjes met hoofddoeken en schorten. Je wilt ze allemaal fotograferen. Vooral de met meel bestoven vrouwen die zo een geheel vormen met hun waren. Boven alle stalletjes hangen lampjes, peertjes aan lange draden. De pilaren hangen vol met rekwisieten als  iconen, klokken en plastic tasjes. Op de grond zakken vol tabak. Nu snap ik waar de uitdrukking vandaan komt. Er worden overigens ook opvallend veel rattenbestrijdingsmiddelen aangeboden...

Batoemi kan niet meer stuk, we moeten ons vooroordeel terugnemen en doen dat graag. Vooral wanneer ook nog blijkt dat het veel straatjes heeft met oude bomen en mooie Osmaanse huizen, voorzien van ijzeren balkonnetjes en serres. Dit hebben we eerder in Tiblisi gezien. Een heel contrast met de woningen op de site van booking.com. Hele flatgebouwen zijn inderdaad bekleed met ijzeren golfplaten tegen het optrekkende vocht.

De Zwarte Zee ligt er mooi bij. 

‘s Middags gaan we naar het strand om pootje te baden en slenteren daarna langs de vele monsterlijke nieuwe gebouwen die de skyline van Batoemi kenmerken. De kroon spant een rank en spits toelopend bouwsel met allerlei inpandige fratsen. Het is maar goed dat dit Paustovskij bespaard is gebleven.

‘s Avonds eten we heerlijk in een eethuisje gerund door een jonge Rus uit St. Petersburg. Helaas wordt de rust verstoort door een aantal kinderen die niet door hun ouders tot de orde worden geroepen. We zijn snel weer weg.